Welkom in het gastenboek van Overvallen Wat nu

21:03 06-03-2008

Louis

Heel veel sterkte toe gewenst in deze moeilijke tijd
groetjes Louis

01:07 21-02-2008

john

hoi wendy,
en aan alle andere mensen die dit mee hebben gemaakt.
het is gewoon vreselijk van woorden waarom ze mensen zo bang moeten maken in het leven, onvoorstelbaar je moet gewoon de mensen in hun waarde laten vind ik eigenlijk.
en iedereen accepteren hoe ze zijn dat zijn mij woorden,
wendy ik leef met je mee en ik wil je graag helpen wat er ook gebeurd. want dit soort mensen horen hier niet thuis in het land, en zeker niet als je bedreigd word door deze twee mannen met een pistool op je gericht staan. maar dan heb je nog eigenlijk geluk gehad wendy als ze jou niet verkracht hebben boven dat is geluk bij een ongeluk hebben. groetjes van john

23:37 20-02-2008

peter kessel

beste wendy ik vind het goed van je om deze web site
op te zetten om samen met andere lotgenoten er over
te discusseren om er op deze manier uit te komen
want het zit diep in je ziel je bent hierdoor diep
getroffen want geweld is hard bikkelhard
in 'n bikkelharde maatschappij waarin weinig meer voor
elkaar over is
wendy praat er met lotgenoten over die jou tot steun
kunnen zijn wendy het beste en zet zo door
groetjes peter kessel

21:29 20-02-2008

frans

hoi wendy wou even met je chatten maar weet niet hoe het werkt sorry snap er niet veel van maar ik vind het verschrikkelijk wat je hebt mee gemaakt ik hoop wel een keer te chatten doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

17:36 20-02-2008

R.v.Dommelen

Hoi Wendy, bij deze wil ik jou en je lotgenoten heel veel sterkte wensen voor de toekomst. Hopelijk verzachten de littekens in de loop van de tijd, maar dat je daar een hele tijd voor nodig zal hebben, is natuurlijk te begrijpen. Heel veel sterkte met het verwerken hiervan.
Groetjes Resy.

11:52 20-02-2008

jolanda

hallo wendy,
ook ik vindt het erg dapper dat je deze site hebt geopend.
ik wens jou en je dochter heel veel sterkte toe,want ik geloof best dat het bij jullie diepe littekens heeft achtergelaten.

jolanda

11:10 20-02-2008

Karin de Leijer

Lieve Wendy en andere slachtoffers.
Wat zijn er toch een hoop hufters op deze wereld, dat er zoveel mensen zijn met pijn en verdriet die "dankzij" deze eikels zo hard moeten knokken om overeind te blijven.
Ik lees met dikke tranen alle berichtjes in het gastenboek en ik wens iedereen heeeeeeeeeeeeel erg veel sterkte toe met het verwerken van deze ellende.
Ik vind het super dat je zoveel reacties krijgt van andere lieve mensen en slachtoffers en ik hoop van harte dat het iedereen helpt.
Samen voel je je sterker misschien?
Het gedicht van Cindy is ook prachtig en voel je gesteund door alle lieve mensen in je omgeving: je mannetje, dochter, zussen en de rest.
Ik wens jullie echt het allerbeste en ik hoop dat je snel weer die mooie glimlach op je gezicht hebt.
Je weet mijn brede schouders te vinden!!
Dikke kus van Karin en ga zo door!

10:25 20-02-2008

Kayra

Haay wendy
Ik vind het echt super dat je deze site hebt opgestart, want als je overvallen bent wil je allemaal je verhaal kwijt kunnen. Dat heb ik dus niet goed gekunt en ben daardoor in de knoop geraakt. Op 4 mei 2006 is de Supermarkt Dirk van den Broek overvallen waar ik toen 's ochtends deed spiegelen. Ik was toen 15 jaar. Ook al is het zo'n tijd geleden, ik denk er nog steeds bijna iedere dag aan. Ik kwam daar sochtends aan om te gaan werken en merkte al dat het licht uit was, maar je denkt niet snel dat er een overval bezig is omdat de meeste denken ik maak dat toch nooit mee. Ik belde aan en toen deed er een man open met een masker van een clown, mijn reactie was dan ook dan ik hard ging lachen, omdat ik dacht dat het een collega was. Waarop ik antwoord kreeg dat het een overval was en dat mijn baas binnen bijna zat te huilen. Ze vertrouwde me al gelijk niet meer en lieten zien dat ze een pistool hadden. Toen ik eenmaal binnen was zag ik 6 van mijn collega's zitten met bange gezichten. Maar ik besefte niet wat er aan de hand was. We werden toen een uur gegijzeld en moesten aanzien hoe de rest 1 voor 1 binnenkwam. En sommige dan ook met een hoop geweld en het pistool op hun hoofd. De bedrijfsleider moest mee om de kluis te openen en 1 overvaller bleef toen bij ons. De buren vonden het allemaal maar verdacht dat het busje van de bakker er nog stond en hebben de politie gebeld, waardoor het voor ons spannend werd. We werden bedreigd met de dood en zouden vastgebonden worden. De overvaller werdt ineens zenuwachtig, omdat hij sirenes hoorde. Dat was dus de politie. Gelukkig kon de politie ons op tijd bevrijden en zijn we naar buite gerend en in de bossen gaan zitten. Toen zijn ze nog lang bezig geweest om de overvallers in de winkel te zoeken. Maar ze zijn alledrie opgepakt. Inmiddels is 1 overvaller waarschijnlijk al bijna vrij. Ik heb nog een half jaar bij een fysio gelopen om tot rust te komen, dat heeft wel geholpen. Maar mij zie je niet meer alleen over straat lopen. Ik heb wel als afsluiting de overvallers nog gezien bij de rechtzaak. Dat was dan ook een opluchting, ook al was het moeilijk. Je hele leven is dan ook kapot en ik snap niet hoe deze mensen het in hun hoofd halen om een overval te plegen. Ze weten niet wat ze met je doen.
Ik heb dan ook respect voor jou dat je deze site hebt opgezet, zo help je vele slachtoffers!

18:00 19-02-2008

bm v rijsbergen

hallo wendy wij zijn 2 jaar geleden ook overvallen thuis ook met pistool op ons hoofd word er nog steeds wakker van bij onswaren het 2 marokanen ik weet wel en jij ook natuurlijk dat heel je leven na de klote is , , de daders zijn niet gepakt

12:07 19-02-2008

Hans Verbruggen

Hoi Wendy, Ik kan helaas meepraten, Op maandag 19 November ben ik in mijn eigen huis overvallen door twee gemaskerde mannen, deze hebben mij zeer zwaar mishandeld terwijl ze mij al hadden vastgebonden. ze hbben mij net zolang geschopt en geslagen tot ik uiteindelijk aangaf waar het geld lag. Toen zij vertrokken waren en met veel geluk en door flink schreeuwen is mijn buurman me te hulp geschoten en heeft de politie en ziekenauto gebelt. In het ziekenhuis constateerde zij dat ik zeer zwaar was mishandeld, b.v. 5 tanden uit mijn mond geslagen, diverse hechtingen, gekneusde ribben enzv.enzv. Maar dan weer naar huis!! Heb wel een paar klote dagen gehad!! maar nu ben ik er weer overheen, je moet je ook nog voorstellen dat ik 2 maanden van te voren alles was kwijtgeraakt door een brand in mijn woning, dus je ziet maar een mens kan heel veel verdragen en zijn meestal sterker dan ze zelf weten!!Gelukkig maar!!

m.vr.gr. Hans
[email protected]

21:36 18-02-2008

Petra

Hoi allemaal,

Wat was ik "blij"toen ik van mijn schoonzusje hoorde van deze site!
Voor mijn gevoel is er niks voor Slachtoffers van een geweldsmisdrijf.
Zelf ben ik op 18 oktober '07 om half 10 's morgens in de winkel waar ik werk overvallen door 2 jongens waarvan er 1 gewapend was.
Op dat moment was ik alleen en doodsbang, ik deed wat de jongen met wapen me vroeg, hij wilde naar de kluis, ik zei nog dat er niks in de kluis zat, omdat ik net naar de bank was geweest om het geld van de dag ervoor te storten.
De andere jongen wilde de code van de kassa weten, die gaf ik hem.
Toen ik bij de jongen bij de kluis was en hij zag dat er niks in zat, ging er van alles door me heen.
Op mijn "toemalige"bureau , had ik een foto staan met mijn 2 dochtertjes erop en toen ik die andere hoorde vloeken, omdat hij de kassa niet open kreeg en die ander niks had uit de kluis, dacht ik, ik zie mijn kindjes nooit meer terug, ik dacht, hij schiet mij dood!!En zo snel het allemaal gebeurde was het ook weer afgelopen, die ene die bij de kassa stond, zei, we zijn te vroeg en weg waren ze!
Ik ben op een stoel gevallen en heb iemand van de bewaking gebeld.
Vanaf dat moment is mijn leven helemaal op zijn kop komen te staan.
Iedereen wilde voor me klaar staan, zelfs mijn rajon manager en een filiaalleidster uit een ander filiaal en nu blijkt, een paar maanden verder, dat ze me gewoon gebruikt hebben.
Zo voelt het tenminste. Ik was filiaalleidster en toen ik hierdoor 1 week in de ziektewet zat vond de rayonmanager en een consulente van de Commit het beter als ik geen filiaalleidster meer zou zijn, ik kon het werk niet meer aan volgens hun. Dus ik was verplicht om verkoopster te worden.
Daarna hebben ze mij öntzettend onderdruk gezet met alles.
Ik heb het natuurlijk ook allemaal laten gebeuren, maar, niet dat ik het goed wil praten voor mezelf, maar ik was en ben heel erg labiel, en vind het daarom ook niet netjes dat zij dit op deze manier hebben gedaan.
Nu zit ik vanaf 22 dec.- 07 in de ziektewet omdat ik het gewoon niet meer aan kan, ik heb nog geen minuut de tijd gehad, van het bedrijf, om die overval te verwerken, nee wat doen hun, zij maken het alleen maar nog moeilijker voor mij, zij willen dat ik weer aan het werk ga, om daar hele dagen in mijn eentje te gaan staan, zij staan samen bij mij aan de deur, omdat hun vinden dat ik bedrijfs vertrouwelijke info heb door gespeeld aan derde. Ik mocht met niemand, maar dan ook niemand praten over de overval, hun vonden( vinden ) dat bedrijf vertrouwelijk info.
Ook wilde ze dat ik mijn ontslag dan maar zou nemen.
Vanaf dat moment, is mijn leven een hel geworden, ze blijven me lastig vallen via de telefoon e.d. Wat mijn man ook zeg, ze blijven doorgaan. Toen ik naar de Commit moest om te praten over het feit dat ik ziek thuis was, merkte ik ook dat hun NIET achter mij stonden, nee, hun zijn er om mij z.s.m. weer aan het werk te hebben.
Gek word ik hiervan, ik weet niet meer wat ik met al die onzekerheid aan moet.
Ik kan nog niet eens alleen over straat laat staan werken en omdat hun het alleen maar nog moeilijker voor mij hebben gemaakt, moet ik nu ook nog eens met een of andere bemiddelaar gaan praten, ik vraag me af, wanneer mag ik nu eens allemaal gaan verwerken wat er met me is gebeurd.
Soms denk ik, had hij maar geschoten, dan had ik nu al die ellende die ik nu heb niet meegemaakt.
Want weet je,....... het maakt me kapot......!!
2 jongens van een jaar of 20, hebben mijn leven KAPOT gemaakt... en waarvoor.........
Voor niks... want ze hadden geen buit!!
Zij lopen nog lekker gezellig rond en mijn leven is VOORBIJ!!!

Petra

19:02 13-02-2008

kevin

Hoi allemaal,

Wat een verschrikkelijke gebeurtenissen hebben jullie allemaal meegemaakt, als ik de verhalen zo lees dan zijn het toch stuk voor stuk heftige verhalen die je van je leven niet zal vergeten. Zelf heb ik vorig jaar april een overval meegemaakt waarbij het achteraf toen de dader gepakt is ook nog eens bleek dat het een oude bekende van mij was...het was een best goede vriend van mij geweest. Mijn verhaal heb ik ook op het forum staan dus die kun je daar ook nalezen. Ik kan ook iederen aanraden om op he forum eens een kijkje te nemen.

Gr. Kevin

15:32 11-02-2008

Emma

Ik vind dit verschrikkeijk voor je!

09:29 10-02-2008

debby

hallo wendy,
ik hoorde over deze site via een vriendin en dacht ik zal even kijken....verschrikkelijk dat ook jij dit moest beleven en ik wens je heel veel sterkte....m`n vriendin dacht dat ik er mss iets aan kon hebben omdat ik op 30 nov 2007 samen met m`n dochter van 12 thuis op brute wijze ben overvallen.
het was 15.15 uur toen er werd aangbeld ik was op dat moment boven en dacht dat het klasgenootjes waren van m`n dochter...toen m`n dochter naar boven riep dat ik meteen moest komen liep ik naar beneden,toen ik beneden kwam zag ik door het raam boven de woonkamerdeur een vreemde man in m`n huis staan die m`n dochter rond haar keel vast had...toen dacht ik meteen dit was het...ik liep de kamer binnen en er sprong meteen een 2de persoon achter de deur vandaan die me rond m`n keel greep en een pistool liet zijn en direct tegen m`n achterhoofd aan zetten....we werden gedwongen om naar boven te gaan....op de overloop moesten we op onze knieen gaan zitten met onze neus op de grond...1 van de mannen heeft me constant onder schot gehouden met het pistool goed voelbaar in m`n nek...de andere persoon is het huis gaan doorzoeken voor geld...hij kon niets vinden en er werd gewisseld....toen de andere me onder schot hield werd er op een gegeven moment op z`n mobiel gebeld...hij riep iets tegen de ander die vervolgens naar beneden liep de deur open deed en er een 3de persoon binnen kwam...toen werden we getaped en vast gebonden....ze werden steeds agressiever omdat ze geen geld konden vinden...we werden steeds uitgescholden en bedreigd....toen ze aan mij vroegen of ik liever m`n `geld of m`n dochter kwijt wilden en haar vervolgens het pistool op haar hoofd zetten knapten er iets in me...ik probeerden zo rustig mogelijk te blijven voor m`n dochter en we dachten allebei dat het niet goed ging aflopen....na 50 minuten zijn ze gelukkig toch 1 voor 1 de deur uitgegaan met de laptop van m`n dochter....we hebben ons gelukkig zelf kunnen bevrijden...wel waren heel m`n handen kapot maar dat maakt op zo`n moment niets meer uit....we hebben de politie gebeld waarnaar die snel kwamen....ons voorval is ook bij opsporing verzocht geweest maar daar hebben we nog niets van vernomen...en aan slachtofferhulp hebben we ook niets gehad...het is nu 2 maanden geleden...we proberen de draad van het leven weer op te pakken maar de meeste mensen staan er niet bij stil dat wij het vrijwel elke nacht nog herbeleven.....
debby

15:43 08-02-2008

caroline

Hoi wendy,
toen ik je op tv zag voelde ik echt met je mee.
Heb 5 jaar geleden ook een gewapende overval meegemaakt in die 5 min. staat heel je leven op zijn kop je weet niet wat er met je gebeurd. Gelukkig had ik veel steun van slachtofferhulp en mijn partner . Maar toch komt er een tijd dat je weer op je eigen benen moet gaan staan wat zeker niet makkelijk is maar je moet! Na die overval was ik compleet een ander persoon, het was precies of ik alles weer opnieuw moest aanleren langzaam ben ik weer een beetje de oude aan het worden maar toch vergeten doe je dit nooit! Mijn overvallers zijn na 1 jaar opgepakt zij hebben 2 maanden gekregen maarja wat is dat nu in vergelijking wat ze mij hadden aangedaan. Vorig jaar had ik een hele moeilijke perioden, toen ben ik terug naar men psycholoog geweest, zei heeft me toen aangeraden om me onder hypnose te helpen ik stond hier heel negatief tegenover maar ik moet zeggen het heeft me echt geholpen. Met de tijd slijt het wel maar vergeten doe je dit nooit.
Wens je heel veel sterkte toe en als je iets meer wilt weten je mag me altijd mailen.
Groetjes Caroline,

Berichten: 181 t/m 195 van de 271.
Aantal pagina's: 19
Nieuwer10 11 12 [13] 14 15 16Ouder

Gratis gastenboek van MyGB.nl