Welkom in het gastenboek van Overvallen Wat nu

14:14 04-12-2008

Sylvia

Lieve Wendy, ik heb je verhaal in de Mijn Geheim gelezen en heb gelijk gekeken op je site. Vreselijk een overval aan huis, alle gevoel van veiligheid ben je dan ineens kwijt. Zelf ben ik 11 jaar geleden overvallen toen ik in een hele moeilijke periode zat. werkte op een tankstation in de late dienst. Toen ik had afgesloten en nog even wat papieren bij het bedrijf ernaast in de bus wou stoppen, stond er ineens een man met bivakmuts en pistool voor me. Ik had geen geld(binnen al afgestort in de grondkluis) bij me waardoor ik eerst dacht aan een geintje van iemand. Ik kreeg het pistool voor m'n hoofd maar de dader zei niets. Vond ik zeer vreemd. Hij bleef maar staan en heb toen gegild niet schieten ik wil niet dood. Ben weggerend naar een cafetaria die er tegenover zat. Vandaar is alle hulp gebeld.
Ik heb gelijk gezegd ze komen weer, want ze hebben niets gekregen. Misschien wel een bekende, omdat de dader niets zei.
Twee dagen later zijn ze bij mijn collega teruggeweest, twee daders met mes en pistool. Hij heeft gelukkig op tijd de deur vergrendeld, waardoor het weer mislukte. Achteraf bleek dat het een groep was van 4 daders waarvan ik er 1 ooit zelf had ingewerkt. Je begrijpt mijn vertrouwen in mensen is na zoveel jaar nog steeds erg minimaal, echt alleen mijn allernaaste(familie) vertrouw ik. In 1 dag kan zo iemand alles kapotmaken. Het was dan wel op mijn werk gebeurt, maar we zijn na 2 jaar toch verhuist, omdat de dader wist waar ik woonde. Heb ook 4 jaar lang met z'n broer samengewerkt hiervoor, we hadden een erg goede band. Dit was voor het gebeurde, heb hem ook nooit weer gezien. Fijn dat bepaalde mensen je hele leven kunnen verstieren. Mijn moeder was op dat moment ongeneeslijk ziek en is een jaar later overleden, ze heeft me erg geholpen terwijl ik er toen voor haar had moeten zijn. Dit alles heeft de dader voor me verpest, nu 11 jaar geleden maar heb nog steeds nare dromen als de wintertijd weer begint. Wendy heel veel sterkte ik hoop dat je het een plekje kunt geven maar het zal altijd een zwarte dag blijven. Liefs Sylvia.

14:50 11-11-2008

Brigitte

Hoi, ik heb net je verhaal gelezen in de libelle. Omdat ik in het buitenland woon ben ik niet up to date met de tijdschriften. Vandaar nu pas een reactie. Wij hebben ook het e.e.a. meegemaakt, gewapende overval met meerdere overvallers met pistool, kapmessen en veel geweld, doodsbedreigingen, aanranding en vastgebonden aan handen en voeten en prop papier in de mond en zak over onze hoofden. Ik ga zo je website even verder bestuurderen en wens je het beste. Maar het bange gaat wel weg hoor. Het slijt met de loop der jaren. Goede hulp van een psycholoog helpt mee. Heel veel sterkte.

16:02 17-10-2008

serdar

ik heb 6 maanden geleden ook overval gehad met gewapende mensen,eerste paar maanden was niks aan de hand tot dat ik terug komt met de vakantie.ik kan nu niet slapen en durf die ik niet naar me werk te gaan,maar ik ben begonnen met psychologisch therapie.

15:17 02-10-2008

Senna

Wat een verhaal in de mijn geheim. Dat wat je beschreef van de deurbel enzo snap ik wel hoe je je voelt.
Ik duik ook inelkaar / durf me amper te bewegen als ik de deurbel hoor!!.

Heel veel sterkte.Senna.

16:30 27-09-2008

Sacha

hoi wendy!

wat een traumatische gebeurtenis voor je!
ik heb een jaar geleden ook een traumatische gebeurtenis doorgemaakt. mijn therapeut heeft mij geadviseerd EMDR-behandelingen te ondergaan. ik had alles over voor een leven zonder herrineringen aan de gebeurtenis waardoor mijn leven op z'n kop stond. ik wil je vertellen dat na mijn EMDR-therapie mijn hoofd niet meer ophol slaat en dat ik niet meer bang ben. je kunt op internet wel informatie vinden over EMDR en als je al bekend bent met EMDR ik raad het je echt aan!

lieve groetjes Sacha

sterkte!

11:15 26-09-2008

yolanda

hoy wendy ik weet wat je bedoelt heb het zelf verleden jaar 2007 in november meegemaakt op mijn werk sprongen er 2 met bivak mutsen over de toonbank en kreeg ook een pistool op mijn hoofd er gaat op dat moment zoveel door je heen maar vergeten doe je het nooit maar langzaam krijgt het een plekje gelukkig bleef het bij een pistool op mijn hoofd gericht en verder niks gebeurd maar het veranderd mijn leven heel erg was een vrouw die vollop in het leven stond en nergens bang voor was maar sinds het gebeuren heb ik toch een stap terug gedaan,

10:13 22-09-2008

Leonie

hoi wendy,
helaas begrijp ik ook maar al te goed hoe je je voelt.
Ik ben in april van dit jaar overvallen tijdens mijn werk in de winkel. ik stond alleen in de winkel.rond 12.30 uur hoor ik de deurbel dus loop de winkel in. Staat er opeens iemand in de winkel vermomd door een jas met capuchon en shawl om zijn gezicht.Hij vliegt op me af en grijpt me vast en drukt een hard voorwerp tegen me aan.Er gaat op eens vanalles door je heen.Hij zei niks,was heel agressief.Ik heb nog gezegd rustig ik zal de la open doen.waar ik het op dat moment van daan haalde weet ik niet.maar hij duwde me met de rug in een stelling met glaswerk,ik dreigde te vallen en gooi in een reactie mijn linkerarm naar achter.Op dat zelfde moment voel ik een scherp voorwerp in mijn arm,vermoedelijk een mes.Door de pijn en hoeveelheid bloed begin ik enorm te gillen.Hierdoor vluchtte hij de winkel uit.Ik ben naar buiten gerend en heb heel hard overval geroepen.Toen ging alles heel snel, er kwam van alle kanten hulp.Ik moest naar het ziekenhuis. Het gevolg was een operatie;3 pezen en een zenuw door gesneden in mijn onderarm.
Nu bijna 5 maand later gaat het wel beter met me maar ik blijf me onveilig voelen en bang.Ik heb op alle fronten hulp gehad gelukkig maar toch moet je het uiteindelijk zelf doen samen met je gezin.men beseft niet wat men een ander aan doet.gewetenloos.Mijn arm is nog niet goed, maar dat komt wel hoop ik.Ik ben hierdoor een ander mens geworden helaas.Wendy ik wens je echt heel veel sterkte want het is niet niks wat je is overkomen.het ergste is dat men je gevoel van veiligheid heeft afgepakt tenminste dat is mijn ervaring. Laat je er door een stel gewetenloze figuren niet onderkrijgen!

13:13 19-09-2008

danielle

hoi wendy,

helaas begrijp ik maar al te goed wat je hebt moeten doormaken. Ik ben zelf 2 jaar geleden op mijn werk overvallen. En ik heb toen nog het ´geluk ´ gehad dat hij het pistool alleen heeft laten zien. Maar toch liep ik nog ruim anderhalf jaar met de gevolgen rond. Ik was bang en durfde de straat niet meer op zonder alarmpistool. De eerste paar dagen na de overval steunde iedereen me, maar na een paar weken kreeg ik het gevoel dat ik het maar vergeten moest zijn. Ik weet waar je nu doorheen gaat, en het enige wat k kan zeggen is: met de juiste hulp kom je er echt overheen. In het begin wist ik ook niet waar ik die hulp kon krijgen, tot ik op tv iets hoorde over stichting Slachtoffers & Daders. Zij kunnen je echt van dat gevoel afhelpen. Ik zal je even de link geven van hun site, dan kan je zelf even kijken. www.slachtoffersendaders.nl

11:20 17-08-2008

Patricia Matius

Hoi Wendy

Ik zat de libelle te lezen en ik dacht wat erg dat ze tegenwoordig mensen thuis overvallen.Het lijkt wel of er een verplaatsing plaats vindt van detailhandel naar thuis situaties.Ik ben een 38 jarige vrouw die in een supermarkt werkt als kassiere.Ik heb gelukkig nooit een overval meegemaakt , maar ik hoor wel als dit gebeurt er goede begeleiding is en goede hulpverlening.Maar als je thuis overvallen wordt moet je zelf voor hulpverlening zorgen.Als je bedrijf wordt overvallen kun je samen met collega's het verwerken , maar als het thuis gebeurd moet je het alleen of met zijn tween verwerken.Wendy heel veeel sterkte.

20:00 10-08-2008

dinie

hoi wendy

ik ben op deze site gewezen door een colega,ze zag het in de libelle.
ja het is wel wat allemaal,jij bent er al een poosje mee bezich maar voor mij is het nog allemaal nieuw.
ik ben met mijn man samen van 17 op 18 july overvallen en zwaar mishandeld en beroofd .en dat allemaal thuis in ons veilige plekje naast de zaak. weg veilige plek,helemaal niet meer leuk in het bos wonen.en dan op 53 en 52 jarige leeftijd je eigen ik en lef kweit zijn door een stel van dat gaaijes.
ja we moeten hier door heen,morgen voor het eerst naar de psygoloog,hopen dat die mij wat meer zelfvertrouwen kunnen terug geven.

de jeugd van nu weet echt niet wat de gevolgen zijn voor de mensen die ze wat aan doen.
het is niet te verwerken als je raam ingeslagen word met een moker,er stappen 2 vreemden binnen,met mutsen op en die gaan je man slaan en schoppen,ik wil helpen en krijg een pistool tegen mijn hoofd.dan doe je dus niets meerwe worden vastgebonden met de handen op de rug.
en ze blijven mijn man maar schoppen en slaan,tot hij de kluis zelf open doet.geld weg ,,.....mannen weg .
en dan maar proberen los te komen en de politie bellen.lukt het niet dan lig je daar nog uren voor er iemand komt. het was 4 uur snachts.nou ik heb voor het eerst nu wat op papier gezet en ik hoop dat de hulp die geboden word ook gaat helpen. groetjes dinie

18:42 10-08-2008

Danielle

Hoi Wendy,ik heb je verhaal in libelle gelezen en ik begrijp(helaas) je angst heel goed. Heb zelf een gewapende overval op mn werk meegemaakt. Het leven zal voor altijd anders zijn,heel goed dat je in therapie bent en echt ook dat heeft tijd nodig,zelf heb ik meer dan half jaar therapie gehad en nu 3 jaar na de overval kan ik pas zeggen het heeft een plekje,maar je blijft altijd alert. Ik wil je heel veel sterkte wensen met de strijd die je nu moet voeren om er weer bovenop te komen,maar ik weet zeker dat het jou ook zal lukken!! Doe je best,oke ze hebben je leven veranderd,daar kan je niks meer aan doen,maar kijk naar de toekomst,laat ze je die niet ook nog afpakken!
Sterkte met alles en bedenk het kost heel veel tijd en energie.

16:19 07-08-2008

mutti

Hoi Wendy
Ikzelf ben niet overvallen maar mijn man, 3 jaar geleden, hij was bij mijn zoon aan de zaak en voor sluitingstijd kwam er een knul met bivakmuts binnen en liep op mijn man af en gaf hem 1 harde stomp tegen zijn gezicht, gelukkig was er op dat moment een kennis van ons die aan zijn auto bezig was die had hij niet gezien anders was hij zeker verder gegaan die kwam toen overeind en daarop rende hij hard weg, mijn man zakte in elkaar en mijn zoon en die kennis zijn hem nog achterna gegaan maar tevergeefs, we weten tot op de dag van vandaag nog niet wie of waarom, mijn man had een gescheurde oogkas en zijn kaak was gebroken er zijn 2 operaties voor nodig geweest om alles weer te helen en er zijn plaatjes ingezet de chirurg kon het niet begrijpen dat iemand dat met 1 klap voor elkaar had gekregen die moet iets in zijn hand hebben gehad van een boksbeugel, wij zijn na dat voorval serieus na gaan denken om te emigreren en dat hebben wij een half jaar later dan ook gedaan want het laat je niet meer los.
De politie sprak van zware mishandeling maar heeft verder niks kunnen doen en de dader is nooit opgepakt, je kan je ook niet tegen zulk soort gekken verweren want het komt altijd onverwachts.
Het gebeurde 1 dag voor oudejaar en ieder jaar denk je daaraan.
Heel veel sterkte met het verwerken hiervan.

23:31 06-08-2008

Robbert

Hoi Wendy
Mijn moeder is lid van de Libelle, en zo nu en dan valt er weleens een verhaal op wat ik ga lezen.

Ik heb je verhaal gelezen. Wat je hebt meegemaakt gun je niemand. Het is onaanvaardbaar dat iemand, voor zijn eigen goed, het leven van een ander onaangenaam maakt.

Ik hoop voor je dat je ooit weer zult inzien dat dit de meest vervelende vorm van toeval was, niet iedereen is zo als die overvaller. Ik hoop dat je ooit weer op een vreemde durft af te stappen om een gesprek te beginnen over het mooie weer of wat dan ook.

Wat mij betreft is je alle geluk van de wereld gegund.

Robbert.

21:17 03-08-2008

Joke

Hallo Wendy
Ik heb je verhaal in de libelle gelezen en gauw naar je site gegaan, Ook ik ben 3 jaar terug op mn werk overvallen, ook een gewapende overval,was heeeel heftig. En wat jij ook al schrijft je leven is in een paar seconden totaal veranderd. Het is nu bij mij 3 jaar maar ik moet wel zeggen dat het nooit meer hetzelfde is als voor de overval.
Ik heb een paar maanden in de ziektewet gelopen en ben naar een ander filiaal overgeplaatst gelukkig. Ik hen ook bij een psycholoog gelopen, en na 15 keer daar geweest afgerond. Maar na een paar maanden een andere psycholoog gehad en ook emdr behandelingen, dat heeft echt goed geholpen bij mij.
Ik vind deze side een heel goed initiatief, vooral dat je weet dat je niet alleen staat, je omgeving kan nog zo begripvol en lief voor je zijn, maar ze voelen niet wat jij voelt als je het niet hebt mee gemaakt. En in het begin krijg je veel beprip en medeleven, maar na een tijdje krijg je reacties van ben je nog steeds thuis,of heb je het nog geen plekje gegeven. Veel sterkte en ik voel met je mee

Groetjes Joke

17:05 03-08-2008

Rianne

Hallo Wendy,
ik heb je verhaal gelezen in de Libelle en wat zal dit een impact op je leven hebben. Ik lees ook dat je psychologische hulp hebt. Ik kan je misschien ook nog een goede therapie aanraden EMDR. Kijk op http://www.emdr.nl/
Ik heb 2 jaar geleden ook een traumatische ervaring gehad en de huisarts adviseerde me deze therapie en ik moet zeggen dat het bij mij heel goed geholpen heeft. Een traumatische ervaring vergeet je je hele leven niet maar het moet je leven wel een stukje draaglijker maken! Ik hoop dat je dit alles ooit een plaatsje kan geven en wens je heel veel sterkte en kracht.
Groetjes Rianne

Berichten: 121 t/m 135 van de 271.
Aantal pagina's: 19
Nieuwer6 7 8 [9] 10 11 12Ouder

Gratis gastenboek van MyGB.nl